ความรู้สึกต่อการเรียน วิชาเตรียมฝึกประสบการณ์ชีวิต

ในคาบแรก...

มีการตรวจเครื่องแต่งกาย มีความรู้สึกแว๊ปแรกว่าจะอะไรกันนักหนา

แค่ใส่รองเท้าที่ไม่ใช่สีดำมันก็ไม่น่าจะเป็นไร อย่างไรมันก็เป็นคัดชูอยู่ดี

และแล้วคัดชูสีอื่นก็ช่วยอะไรไม่ได้

โดนคัดออกมาเป็นพวกที่ไม่ถูกระเบียบ

ก็ไม่เป็นไร แต่มาเรื่องพี่รหัส

ไม่อยากจะบอกว่าพี่รหัสเราที่ได้ไม่รู้เรื่องอะไรเลย

ยังมีหน้ามาถามเราอีกว่าเค้าให้ทำไรกัน

ต่อมาจากนั้นก็ไม่เคยจะจำพี่เค้าได้เลย

ถ้ามาถามว่าพี่รหัสชื่ออะไรก็คงจะตอบไปแบบไม่ต้องคิด

เพราะ...ไม่รู้และก็ไม่คิดที่จะจำด้วย

ผ่านมา....

การเรียนก็ไม่เป็นไปตามที่คาดการณ์ไว้

งานก็เยอะเรื่องมากอีกต่างหาก

แต่ก็ไม่เป็นไร

เพราะตอนนี้ก็คิดว่าเรียนวิชานี้แล้วทำให้ฝึกคนให้มีคุณภาพอย่างนึง

ถึงคาบเรียนทีไรก็ทำใจซะว่า

โดนด่าก็เป็นสีสันในชีวิตอีกอย่างนึง

จะได้ตื่นเต้น(โรคจิตไปเปล่า..)

ดีกว่าเรียนแบบเรื่อยๆสบายๆ

สุดท้ายนี้...

การเรียนเตรียมฝึกประสบการณ์ชีวิต

ก็ทำให้ได้รับรู้การใช้ชีวิตที่ต้องช่วยเหลือกัน

ฝึกความรับผิดชอบ

ตรงต่อเวลา

มีความสามัคคีกัน

และยอมรับความคิดเห็นของคนอื่น

งานที่ออกมาถึงจะไม่ดีเยี่ยม

แต่ก็ทำให้ดีได้ในระดับหนึ่ง