ในคาบแรก...
มีการตรวจเครื่องแต่งกาย มีความรู้สึกแว๊ปแรกว่าจะอะไรกันนักหนา
แค่ใส่รองเท้าที่ไม่ใช่สีดำมันก็ไม่น่าจะเป็นไร อย่างไรมันก็เป็นคัดชูอยู่ดี
และแล้วคัดชูสีอื่นก็ช่วยอะไรไม่ได้
โดนคัดออกมาเป็นพวกที่ไม่ถูกระเบียบ
ก็ไม่เป็นไร แต่มาเรื่องพี่รหัส
ไม่อยากจะบอกว่าพี่รหัสเราที่ได้ไม่รู้เรื่องอะไรเลย
ยังมีหน้ามาถามเราอีกว่าเค้าให้ทำไรกัน
ต่อมาจากนั้นก็ไม่เคยจะจำพี่เค้าได้เลย
ถ้ามาถามว่าพี่รหัสชื่ออะไรก็คงจะตอบไปแบบไม่ต้องคิด
เพราะ...ไม่รู้และก็ไม่คิดที่จะจำด้วย
ผ่านมา....
การเรียนก็ไม่เป็นไปตามที่คาดการณ์ไว้
งานก็เยอะเรื่องมากอีกต่างหาก
แต่ก็ไม่เป็นไร
เพราะตอนนี้ก็คิดว่าเรียนวิชานี้แล้วทำให้ฝึกคนให้มีคุณภาพอย่างนึง
ถึงคาบเรียนทีไรก็ทำใจซะว่า
โดนด่าก็เป็นสีสันในชีวิตอีกอย่างนึง
จะได้ตื่นเต้น(โรคจิตไปเปล่า..)
ดีกว่าเรียนแบบเรื่อยๆสบายๆ
สุดท้ายนี้...
การเรียนเตรียมฝึกประสบการณ์ชีวิต
ก็ทำให้ได้รับรู้การใช้ชีวิตที่ต้องช่วยเหลือกัน
ฝึกความรับผิดชอบ
ตรงต่อเวลา
มีความสามัคคีกัน
และยอมรับความคิดเห็นของคนอื่น
งานที่ออกมาถึงจะไม่ดีเยี่ยม
แต่ก็ทำให้ดีได้ในระดับหนึ่ง
